De bevalling
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Mirjam
30 September 2009 | Kenia, Mombassa
Lieve mensen,
Bedankt voor jullie reacties!
Even een kort nieuwtje tussendoor.
Afgelopen zaterdagnacht was ik tot drie uur klaarwakker.
Rond 23:15 ging m’n telefoon, ik sliep net. Wie kan dat nu zijn? Toch maar opnemen. De stem vertelde me dat moeder Mary (een straatmoeder die in een hutje van klei woont) weeën had. Mary wilde niet naar het ziekenhuis. Ze dacht dat ze niet geholpen zou worden. Geen geld. Mary is een erg eigenwijze vrouw en ze was niet op andere gedachten te brengen. Mary wilde dat ik zou komen. Dat leek me wel wat. Ik ben nog nooit bij een bevalling geweest. Maarja, het was al erg laat en dus onverantwoordelijk om naar haar sloppenwijk te gaan. K Heb uiteindelijk een taxi gebeld en haar buren hebben haar gedwongen om naar het ziekenhuis te gaan. Ik kon met geen mogelijkheid slapen (er lag iemand te bevallen (en ik kan er ook nog eens niet bij zijn, zucht). Tot drie uur in de nacht heb ik tv gekeken, gebeden en de libelle (!) gelezen. De volgende dag kon ik op bezoek. Op de zaal lagen bed aan bed vrouwen met hun pasgeboren baby’s, met veel familie erom heen. Het was een kleurijk gezicht door de mooie doeken die ze dragen. Toen we ons afmeldden om te vertrekken, zag ik een jonge vrouw met haar kindje, ze was alleen en ging waarschijnlijk naar huis. Zoals velen ging ze hoogst waarschijnlijk gewoon met de matatu (een vol gepropt busje met harde muziek). Kun je je dat voorstellen? ‘s nachts bevallen en even later met het openbaar vervoer naar huis. Een beetje anders zoals het in Nederland gaat. Mary is erg dankbaar voor haar gezonde zoon. Ze heeft al een dochter, die bij ons in Dickson Children Centre woont, en een tweeling voor wie ze zorgt (Haar man zit voor een jaar in de gevangenis). De tweeling heet Sadrak en Mesak. Je raad vast al hoe haar derde zoon heet; Abednego!!
Lieve groeten,
Mirjam
Bedankt voor jullie reacties!
Even een kort nieuwtje tussendoor.
Afgelopen zaterdagnacht was ik tot drie uur klaarwakker.
Rond 23:15 ging m’n telefoon, ik sliep net. Wie kan dat nu zijn? Toch maar opnemen. De stem vertelde me dat moeder Mary (een straatmoeder die in een hutje van klei woont) weeën had. Mary wilde niet naar het ziekenhuis. Ze dacht dat ze niet geholpen zou worden. Geen geld. Mary is een erg eigenwijze vrouw en ze was niet op andere gedachten te brengen. Mary wilde dat ik zou komen. Dat leek me wel wat. Ik ben nog nooit bij een bevalling geweest. Maarja, het was al erg laat en dus onverantwoordelijk om naar haar sloppenwijk te gaan. K Heb uiteindelijk een taxi gebeld en haar buren hebben haar gedwongen om naar het ziekenhuis te gaan. Ik kon met geen mogelijkheid slapen (er lag iemand te bevallen (en ik kan er ook nog eens niet bij zijn, zucht). Tot drie uur in de nacht heb ik tv gekeken, gebeden en de libelle (!) gelezen. De volgende dag kon ik op bezoek. Op de zaal lagen bed aan bed vrouwen met hun pasgeboren baby’s, met veel familie erom heen. Het was een kleurijk gezicht door de mooie doeken die ze dragen. Toen we ons afmeldden om te vertrekken, zag ik een jonge vrouw met haar kindje, ze was alleen en ging waarschijnlijk naar huis. Zoals velen ging ze hoogst waarschijnlijk gewoon met de matatu (een vol gepropt busje met harde muziek). Kun je je dat voorstellen? ‘s nachts bevallen en even later met het openbaar vervoer naar huis. Een beetje anders zoals het in Nederland gaat. Mary is erg dankbaar voor haar gezonde zoon. Ze heeft al een dochter, die bij ons in Dickson Children Centre woont, en een tweeling voor wie ze zorgt (Haar man zit voor een jaar in de gevangenis). De tweeling heet Sadrak en Mesak. Je raad vast al hoe haar derde zoon heet; Abednego!!
Lieve groeten,
Mirjam
-
01 Oktober 2009 - 06:21
Rianne:
Meen je dat nou? Dat raden van die naam? Ik snap er niets van. Jammer dat je niet bij de bevalling kon zijn.
Bye -
01 Oktober 2009 - 06:25
Heidi & Jan:
Hoi Mirjam, wat een verhaal weer! En wat goed dat je niet midden in de nacht er heen bent gewoon. Was inderdaad niet verstandig geweest. Het zal wel gigantisch hebben gekriebeld.
Toen ik ben geweest heb ik aan Ria een hele koffer babykleertje enzo gegeven. Misschien kun je er iets mee. Kijk maar. Je bent in ieder geval weer goed bezig, meid!
Groeten van ons xx -
01 Oktober 2009 - 11:18
Gonda:
Hallo Mirjam
Bijzonder jouw verhaal. Het is goed om dit te lezen. Misschien goed, als je de tijd hebt, om meer korte berichten te sturen, waardoor we meer meeleven en bidden voor jou, want zo gaat dat vaak.
groetjes en God's zegen
Dik en Gonda -
01 Oktober 2009 - 21:29
Tamara:
Prachtig verhaal Mirjam!
Dat je jezelf kon beheersen om niet naar het ziekenhuis te gaan vind ik erg knap. Echt jammer dat je er niet bij kon zijn!
Doe de tweeling en Mary de lieve groeten! Liefs, zus -
02 Oktober 2009 - 17:02
Wilco:
Poepsie...ik lees dat het je wel bevalt daar ;-)
